Wybory selekcjonera

Od jakiegoś czasu czasu temat wyboru nowego selekcjonera  to jeden z głównych tematów w prasie sportowej. Za każdym razem gdy nowy trener kadry odbiera nominacje wszyscy wierzymy że będzie to moment przełomowy i początek świetności kadry narodowej. Łatwo zapominamy że to  nie trener gra lecz zawodnicy i trener to nie więcej niż 20 % wartości zespołu. Jednak mimo wszystko wybory selekcjonera za każdym praktycznie razem odbywają się w gorącej atmosferze wywołując medialną burze.

Ale po kolei..
Skupiając się na czasach najnowszych tj XXI wieku października mieliśmy 5 selekcjonerów.

W roku 1999 po zdymisjonowaniu Janusza Wójcika prezydium PZPN miało trzech kandydatów: Franciszka Smudę, Edwarda Lorensa i Władysława Jerzego Engela. Od samego początku faworytem do posady selekcjonera był Franz Smuda, niektóre media zdążyły nawet ogłosić jego nominację, jednak olbrzymim problemem było to że był związany ważnym kontraktem z warszawską Legią, która nie chciała nawet słyszeć o jego przedterminowym rozwiązaniu a o łączeniu obu funkcji nie było  mowy. W związku z tym okazało się że ten który miał najmniejsze szans wygrał wyścig po posadę selekcjonera. Edward Lorens znalazł się w tym gronie głównie dlatego że cieszył się poparciem ówczesnych władz związkowych a nie ze względu na osiągnięcia  trenerskie.
Co ciekawe władze PZPN wyrażały chęć zatrudnienia trenera z zagranicy i prowadzono rozmowy z doskonale znanym w Polsce Wernerem Liczką i chorwatem Ivicą Osim.

                                            Werner Liczka

W 2002 po niedanym mundialu w Korei południowej selekcjonerem został Zbigniew Boniek. Do końca nie wiadomo jakimi motywami kierował się Michał Listkiewicz powieżając tak odpowiedzialną funkcje "Zibiemu" który na niwie trenerskiej nie mógł pochwalić się żadnymi sukcesami. Niektórzy twierdzily że w ten sposób chciał się go pozbyc z prezydium związku. Zbyszek Boniek mimo długiego wachania funkcje przyjął lecz wytrzymał na niej tylko kilka miesięcy i był to czas dla reprezentacji stracony.
Innymi kandydatami na wypadek gdyby Boniek jednak odmówił byli święcący tryumfy Henryk Kasperczak
i Dragomir Okuka.  Pojawiały się również kandydatury Javiera Clemente który zgłosił się sam oraz ponownie Wernera Liczki.

                                              Javier Clemente
W grudniu 2002 po dymisji Bońka do walki o posadę selekcjonera staneli: Jerzy Engel, Stefan Majewski oraz Paweł Janas. Rozważano również kandydature Egila Olsena. Podobno Jan de Zeeuw menedżer Jerzego Dudka próbował zainteresować PZPN kandydaturą Leo Beenhakkera ale nikt tego oficjalnie nie potwierdził.Wygrał Janas

W roku 2006 Michał Listkiewicz stanowczo stwierdził : Spróbujemy trenera zagranicznego, mam nadzieje że uda się pozyskać kogoś z uznanym nazwiskiem" Wygrał Beenhakker z którym o kontrakcie rozmawiano już podczas ostatnich dni mundialu. Inne nazwiska które padały to:

Christoph Daum - niemiec, były trener Bayeru Leverkusen, Besiktasu i Fenerbahce, znany również z afery z zażywaniem narkotyków.
Branko Ivanovic - chorwat, największe osiągniecie to cztery lata w kadrze Iranu
Luka Bonacic - również znany z pracy w Iranie.

                                     Leo Beenhakker

W 2008 roku bezsprzecznym faworytem był Franciszek Smuda, święcący sukcesy z Lechem i to on dostał posadę selekcjonera do której był przymierzany już 9 lat wcześniej.